بررسی عوامل اجتماعی موثر بر جامعه ‏پذیری سازمانی (مورد مطالعه ادارات منتخب شهر همدان)

سازمان ها به عنوان جزء ضروری جوامع مدرن محسوب می‏شوند اگرچه نمی‏توان انکار کرد که در گذشته نیز اشکال ساده تر دیوان سالاری مرتفع کننده نیازهای مردم بودند و به مرور زمان بر ابعاد آنها افزوده شد. سازمان های سنتی در حجم، محدوده و پهنه‏ای قابل مقایسه با سازمان های امروزی نبودند .فلسفه وجودی این نهادها ارائه خدمات گوناگون به مردم به بهترین روش ممکن است و در کنار یکدیگر سیستمی را تشکیل می‏دهند که هر گونه اختلال در یک جزء، در عملکرد سایر اجزاء تأثیر می‏گذارد. هر سازمانی متشکل از ارکانی است از جمله مدیر، اعضا، تشکیلات و غیره. افراد و اعضا در فرایندی به نام جامعه‏پذیری، قواعد و ارزش های سازمان را اخذ و درونی می کنند. اگر سازمان ها بتوانند اهداف و مأموریت های خود را به کسانی که وارد سیستم اداری می شوند به درستی منتقل کنند، افراد چشم‏انداز خود را تعیین کرده و از تمام ظرفیت‏های بالقوه خود برای موفقیت در کار بهره می‏گیرند. عواملی مانند رشد سریع جمعیت و شهرنشینی، افزایش تقاضا برای خدمات اداری موجب رشد و گسترش سازمان ها شده است. از طرف دیگر عدم تعلق کارمندان به سازمان نتایج مخربی بر سازمان، مردم و جامعه دارد .جامعه‏پذیری ناقص موجب پیامدهایی همچون استفاده شخصی از امکانات سازمان، مقررات گریزی، گزینش و استخدام بر اساس آشنایی و نه شایستگی یا قانون می شود. روش تحقیق مورد استفاده، روش پیمایشی بوده است. جامعه آماری 47212 و حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 381 نفر انتخاب شد. نتایج نشان می دهد تفاوت معنی داری بین سازمان های صرفاً اداری و خدماتی از نظر جامعه پذیری وجود ندارد. بین چشم‏انداز آتی خود در سازمان و جامعه‏پذیری سازمانی رابطه معناداری وجود دارد. همچنین نتایج بیانگر آن است که افراد دارای سرمایه فرهنگی بالاتر در برابر جامعه‏پذیری سازمانی مقاومت بیشتری نشان می دهند. انگیزه های انطباق کارکنان و متغیر جامعه‏پذیری سازمانی، حمایت همکاران در سه مرحله قبل از ورود، مواجهه و دگردیسی رابطه معناداری وجود دارد. به عنوان نتیجه‏گیری کلی نیز مشخص شد سطح جامعه‏پذیری کارکنان و مدیران در ادارات همدان در سطح پایین و متوسط پایین قرار دارد.